Αφιερωμένο

Ξέρω κάποια, που αν είχε blog, θα έκανε αυτή την ανάρτηση.

άτοπο

.

.

Κερατέα-καθησυχάστε τον παππού!

enet.gr

από s 10:17πμ, Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

(Τροποποιήθηκε 10:49πμ, Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010)

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/12/2010&id=234150


Αργά το βράδυ της Πέμπτης, μια παρέα ηλικιωμένων αναρωτιόταν με παράπονο:

«Πού είναι οι αναρχικοί να μας βοηθήσουν;»,

«Είναι στην Αθήνα τώρα, παππού, αλλά θα έρθουν», τους έλεγαν για να τους καθησυχάσουν.

Μπορεί να είναι απλώς ένας μύθος που γεννήθηκε μέσα στις κινητοποιήσεις των κατοίκων.

Δεκάδες όμως κάτοικοι επιβεβαιώνουν πως μια ομάδα γυναικών προχωρημένης ηλικίας διαμαρτυρήθηκε στον δήμο και στους τοπικούς άρχοντες……

πως έχουν τελειώσει οι μολότοφ

Δευτέρα μεσημέρι.

Μόλις γύρισα από το Q fest

Άυπνη μιας και για τρία βράδια κοιμόμουν μόλις από 2-3 ώρες

Τέλεια μέρα παρ’ όλα αυτά.

Μια τέλεια μέρα τέλη Νοέμβρη…για Αυστραλία...

Any way

Καθώς κατεβαίνεις την Αγ. Σοφίας και βλέπεις την θάλασσα μια τέτοια μέρα, σκέφτεσαι:

«Έχω βιβλίο πάνω μου?»

Ναι!!!

ΑΡΡΕΝΩΠΟΤΗΤΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

QVZINE#4

Έφυγα λοιπόν για νέα παραλία.

(Αυτό το "υπέροχο" αποτέλεσμα της ματαιοδοξίας τοπικών αρχόντων.)

Το αισθητικό της παραλίας μπορεί να μην μου ταιριάζει, αλλά το παρέβλεψα μιας και είχα στο νου μου Την καβάτζα!

Ένα κτίριο, που αν ανέβεις στο «μπαλκόνι» του, βρίσκεις δύο τεράστια παγκάκια, απ’ όπου βλέπεις μόνο θάλασσα.

Σαν να είσαι σε πλοίο...

Σαν…αλλά αυτό είχα…

Το στοίχημα τώρα ήταν να βρω το ένα από τα δύο παγκάκια άδειο.

Ανεβαίνω με όρεξη τα σκαλιά.

Πάλι ναι!!!

Είναι άδειο ένα!

Στο δίπλα κάθεται ένα ζευγάρι. 16 χρονών το αγόρι. 16 χρονών το κορίτσι.

Ανοίγω λοιπόν τον χυμό μου, ανοίγω την μπροσούρα, και αρχίζω να απολαμβάνω το ψυχεδελικό μου μεσημέρι. Με διαλείμματα για να στρίψω τσιγάρο, να χαζέψω την θάλασσα, και να επανέλθω από τις παραισθήσεις που έβλεπα λόγο της κούρασης.

Κάπου μέσα στο δίωρο που έκατσα εκεί, υπήρξε και κάτι άλλο που με ανάγκασε να κάνω διάλειμμα.

Ενώ μέχρι τότε τα δυο παιδιά δεν έκαναν και πολύ φασαρία, η κοπέλα ξάφνου φωνάζει.

«Κόψε τις μαλακίες!»

Σηκώνω τα μάτια μου.

Το αγόρι έχει περάσει έξω από τα κάγκελα του κτιρίου.

Και ρωτάει:

-«Μ’ αγαπάς;»

-«Ναι» απαντά η κοπέλα

το αγόρι αφήνει τα χέρια και γέρνει πίσω.

Τελευταία στιγμή πιάνεται.

Ξαναρωτά:

-«Πόσο;»

-«Πολύ»

Κρέμεται από τα χέρια τώρα και ξαναρωτά:

-«Πόσο πολύ;»

-«Πάρα πολύ»

Περνά μέσα από τα κάγκελα, και αγκαλιάζονται ξεκαρδισμένοι στα γέλια.

Πέραν του ότι από την αρχή γελούσαν, και φαινόντουσαν τόσο σίγουροι γι’ αυτό το παιχνίδι και την ευτυχία που γέμιζε ο ένας την άλλη και η μία τον άλλο, οι σκέψεις μου πήγαν και λίγο παραπέρα. Μέσα από συνειρμούς δικών μου καταστάσεων, και από αυτά που διάβαζα και μέσα στην μπροσούρα περί αρρενωπότητας.

Και αναρωτήθηκα.

Αν δεν γελούσαν και εκείνη τη στιγμή χώριζαν;

Ποιος θα ήταν ο διάλογος και το αποτέλεσμα;

Και το δυσκολότερο.

Αυτό το «Πάρα πολύ» της κοπέλας θα το μετανιώσει ποτέ άραγε;

Αυτά για απόψε

φιλούρες

Δεξαμενή

Να τι παθαίνει κανείς στις δύο η ώρα…

Χώρος μέσα στον οποίο φυλάμε υγρά, νερό βρόχινο, λάδι, καύσιμα (βενζίνη, πετρέλαιο) κλπ.

Το σχήμα, το μέγεθος και το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται οι δεξαμενές εξαρτάται κυρίως από το τι θέλουμε να αποθηκεύσουμε μέσα σε αυτές. Είναι φανερό ότι η δεξαμενή πρέπει να διατηρεί ότι της βάζουμε μέσα για αποθήκευση και να μην αλλοιώνει τη χημική του σύσταση.

Με τις δεξαμενές κυρίως έχει λυθεί το πρόβλημα της ύδρευσης πολλών πόλεων, χωριών, ακόμα και σπιτιών απομονωμένων, όπου αποθηκεύεται νερό βρόχινο ή άλλης προέλευσης. Για την ύδρευση των πόλεων και χωριών χτίζονται τεράστιες τσιμεντένιες δεξαμενές σε ψηλά σημεία, π.χ. πάνω σε λόφους και έτσι το νερό φτάνει σε όλα τα σημεία του δικτύου ύδρευσης με την απαιτούμενη πίεση. Επίσης πολλά σπίτια σε τόπους που δεν υπάρχει δίκτυο ύδρευσης έχουν ιδιωτικές δεξαμενές.

Άλλο είδος δεξαμενών είναι οι κολυμβητικές (πισίνες), όπου συνήθως γίνονται οι κολυμβητικοί αγώνες.

Υπάρχουν και δεξαμενές ψαριών, δηλαδή χώροι περιορισμένοι μέσα στους οποίους γίνεται εκτροφή ψαριών (ιχθυοτροφεία).

Όλα τα πλοία έχουν συστήματα ολόκληρα δεξαμενών που καθεμιά απ' αυτές εξυπηρετεί έναν ορισμένο σκοπό. Υπάρχουν δηλαδή δεξαμενές καυσίμων, δεξαμενές έρματος, δηλαδή δεξαμενές που γεμίζουν κατά βούληση με θαλάσσιο νερό για καλύτερο ερματισμό, δυο δεξαμενές ζυγοστάθμισης, μία στην πλώρη και μία στην πρύμνη, τις οποίες γεμίζουν όσο θέλουν για να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του πλοίου, στεγανές δεξαμενές, δηλαδή στεγανοί διάδρομοι για να μπορεί κανείς να πηγαίνει στα απρόσιτα σημεία του σκάφους, δεξαμενές πόσιμου νερού, δεξαμενές τροφοδοτικού νερού (απεσταγμένου νερού για τους ατμολέβητες) και άλλα είδη δεξαμενών.

Τέλος σαν δεξαμενή πλωτή αναφέρεται η εγκατάσταση των ναυπηγείων μέσα στην οποία γίνονται οι επισκευές των πλοίων. Η πλωτή δεξαμενή είναι πλατφόρμα με διπλά τοιχώματα και μέσα κενό που η τομή της έχει σχήμα ανάποδου Π.

Έχει βαλβίδες από τις οποίες, με τη βοήθεια αντλιών, μπορεί να αδειάζει ή να γεμίζει το εσωτερικό της με θαλάσσιο νερό. Όταν είναι γεμάτη νερό, ο πυθμένας της βρίσκεται βυθισμένος στη θάλασσα. Τότε μπορεί ένα πλοίο πλέοντας να μπει μέσα στη δεξαμενή. Όταν το πλοίο μπει μέσα, τότε οι αντλίες αδειάζουν το εσωτερικό της δεξαμενής από το νερό και έτσι η δεξαμενή επιπλέει μαζί με όλο το πλοίο, οπότε είναι δυνατό να το επισκευάσουν. Κατά μήκος του πυθμένα της δεξαμενής υπάρχουν στηρίγματα, συνήθως ξύλινα για καλύτερη στήριξη του πλοίου. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές τέτοιες δεξαμενές και προγραμματίζονται να γίνουν κι άλλες. Έχουν κατασκευαστεί σήμερα δεξαμενές ικανές να δεχτούν και τα μεγαλύτερα πλοία του κόσμου. Η ισχύς των πλωτών δεξαμενών χαρακτηρίζεται από την ανυψωτική τους ικανότητα.

...δύο το βράδυ ε...

what queer fest?

Ενημερώνω…

Για να μην πει κανείς πως δεν ήξερε…

Τα λέμε στο q-fest λοιπόν!

Βρε μπας και χάσαμε ήδη;

Ποιος είπε πως κάποιοι από εμάς δεν θα προλάβουμε να πάρουμε σύνταξη;

Ποιος διαρρέει δεξιά και αριστερά πως όσο κι αν δουλεύουμε, ειδικά στις σκατοδουλειές που οι περισσότεροι /ες δεν κολλάν ένσημα πριν τα 28 (και ποτέ τα αληθινά), δεν θα καταφέρουμε ποτέ να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα;

Και τέλος πάντων.

Ποιος ασυνείδητος λέει στους προλετάριους και στις προλετάριες πως το κράτος πρόνοιας πέθανε και πως δεν έχουμε πλέον σύστημα υγείας;

Ρε τα άτομα που έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους είναι μπροστά…

Πολύ μπροστά…..

Ούτε που τους βλέπουμε…

Αφού μας έχουν εξασφαλίσει τη ζωή, μας επιφυλάσσουν και τον θάνατο

Τρέξτε να ψηφίσετε!

3 τα ενδεχόμενα!

Πρώτο ενδεχόμενο.

Η κρίση στον κτηματομεσιτικό τομέα έχει φτάσει σε όρια που ακόμα (και κακώς) δεν έχουμε αντιληφθεί. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι οι πρώτοι στους οποίους η κρίση όχι μόνο πέρασε απ’ το στομάχι τους, αλλά κατέλαβε και τον ψυχισμό τους. Εάν το παρακάτω παράδειγμα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, πιστεύω και το δημοσιοποιώ από αυτό το ταπεινό blog πως στα επόμενα χρόνια τα γεγονότα θα μας ξεπεράσουν. Τα σημάδια αυτής της κατάστασης, πρέπει άμεσα να τα επεξεργαστούμε, γιατί εάν ισχύει το πρώτο αυτό ενδεχόμενο, έχουμε βρει το επαναστατικό υποκείμενο που τόσα χρόνια ψάχνουμε. Τους ιδιοκτήτες ακινήτων.

Δεύτερο ενδεχόμενο.

Ο συντάκτης της παρακάτω αγγελίας, έχει κουραστεί να απαντά σε ενοχλητικές και βαρετές ερωτήσεις. Δεν θέλει ρε παιδάκι μου να τον παίρνεις τηλέφωνο και να τον ζαλίζεις. Αν θες, σκέψου το…και στείλε του ένα sms πως το γουστάρεις το σπιτάκι, και να σου στείλει με courier τα κλειδιά και το συμβόλαιο.

Τρίτο ενδεχόμενο

Ο συντάκτης της παρακάτω αγγελίας σπάει πλάκα και τον ευχαριστούμε…!!!

Αφιερωμένο στον φανατικό αναγνώστη.

Στον εξ' όλης και προώλης.

Τ

thanks!

Δεν φοβάμαι πια!

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να ξεπεράσω τον παιδικό φόβο μου.

Πολλά χρόνια φόβου, κάμποσα χρόνια που δεν προβαλλόταν η φρουτοπία στην τηλεόραση, και ένα τυχαίο γεγονός που συνέβη σήμερα το πρωί, είναι οι λόγοι που γράφω αυτή την ανάρτηση.

Βλέπετε ανήκω στην κατηγορία παιδιών που μεγάλωσαν με στρουμφάκια, τομ και τζέρι, χελωνονιντζάκια, και θάντερκατς…

Όσο τρομακτικός κι αν ήταν ο «Μάμρα» στους θάντερκατς, φρόντιζα να κλείνω για λίγο τα μάτια μου στις σκηνές που έβγαινε (χωρίς να με βλέπουν οι γύρω και με πουν φοβιτσιάρα), και έτσι κατάφερνα να βλέπω αυτό το μικιμάου χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Οι στιγμές όμως που άλλαζα πανικόβλητη κανάλι, ήταν όταν έπεφτα πάνω σε κουκλοθέατρο.

Και η ερτ είχε πολλά τότες…

Τερατόμορφες κούκλες, απότομες κινήσεις και στριφογυρίσματα πλασμάτων που δεν ήταν μικιμάου, αλλά κάτι άλλο…από υλικά αληθινά…υφάσματα σαν αυτά που είχαμε κι εμείς στο σπίτι…που μπορεί να ζωντάνευαν από στιγμή σε στιγμή…και αυτός ο Κώστας ο Σκώκος…αχ αυτός ο σατανικός αφηγητής της φρουτοπίας…μα είναι φωνή αυτή για παιδικό; Πείτε μου! Εγώ φταίω;

Και δεν ήμουν φοβιτσιάρα…

ούτε οι απότομοι θόρυβοι με τρόμαζαν ποτέ, ούτε το σκοτάδι.

Η ηλεκτρική σκούπα μόνο, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…

Άρα;;;…άρα ποιος έφταιγε; ΜΑ Η ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ ΦΥΣΙΚΑ!

Μ αυτά και μ΄ αυτά που λέτε δεν μπορούσα με τίποτα να παρακολουθήσω αυτή τη σειρά. Αργότερα βέβαια που μεγάλωσα, δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτός ο φόβος, μιας και είχα ξεκαθαρίσει πως ότι μας δείχνει η τηλεόραση είναι ψέματα…Είχα αφήσει λοιπόν στην τύχη το αν θα έπεφτα ποτέ πάνω σε κάνα επεισόδιο, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα καθόμουν με ευχαρίστηση να το δω.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, ήταν αυτή η μέρα. Αφού γύρισα σπίτι μετά από μια πρωινή ξενάγηση σε όλους τους ορόφους του Ι.Κ.Α., άνοιξα την τηλεόραση και να σου η φρουτοπία!

Ομολογώ πως ξεράθηκα στο γέλιο!

Ήταν το παρακάτω επεισόδιο, και ήταν ξ ε κ α ρ δ ι σ τ ι κ ό !

Δεν έχω ακούσει ποτέ τόσες παραφράσεις λέξεων και εκφράσεων μαζεμένες, με βάση τη λέξη μήλο ή οποιαδήποτε άλλη τέλος πάντων…

Απολαύστε το!

Εγώ τουλάχιστον…ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΙΑ!

Μου πέρασε απ’ το μυαλό ομολογώ πως το σενάριο θα μπορούσε να το είχε γράψει και γνωστή παραφράστρια που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ή τουλάχιστον θα κυκλοφορεί μόλις γίνει καλά…

Γκρίνια γκρίνια γκρίνια! Ή μήπως όχι;

Αγαπητοί ταρίφες και λοιποί οδηγοί, λατρευτοί μου συμπολίτες, βιαστικοί καταναλωτές, σκυθρωπές εργαζόμενες και ανέμελοι φοιτητές

Πρέπει να σταματήσει η βροχή για να γεννηθεί μια πιθανότητα να αλλάξει η μουτσούνα μου όταν με συναντάτε στο δρόμο!

3 ολόκληρες μέρες τώρα, όχι 80 ελέφαντες, αλλά 800 εκατομμύρια μαμούθ μου κατουράν τα μούτρα ασταμάτητα! Δεν είναι συννεφιά αυτό το πράγμα! Και δεν είναι μόνο η βροχή και η μουντήλα που γειώνουν την όποια αυτοπεποίθηση τολμά να γεννηθεί, αλλά και η λασπούρα που σηκώνουν τα προπορευόμενα οχήματα και έρχεται και κολλάει που αλλού…στα μούτρα μου! (Μόνο στα δικά μου; Όχι φυσικά! Για να μη με λες και υπερβολική…)

Είναι η περίοδος που όταν πλησιάζει το σούρουπο, νιώθεις πως έχεις κοντύνει μισό μέτρο. Η αντιστρόφως ανάλογη σχέση «καλού εξοπλισμού/ ευκολία κίνησης» κάνει τη ζωή σου κόλαση, και έτσι μουσκίδι, με ενάμιση κιλό κράνος, μπότες, μπουφάν και 15 κιλά ρούχα γίνεσαι το αγαπημένο παιχνιδάκι της βαρύτητας.

Είναι η περίοδος που αν ακούσεις λέξη για τον κίνδυνο λειψυδρίας προσφέρεσαι αυτοβούλως να σε στύψουν. Και θα ‘ναι μακρύς ο χειμώνας...

Αλλά αγαπητοί και αγαπητές μου αναγνώστες και αναγνώστριες, ο σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να γκρινιάξω!

Αλήθεια!

Μην βιασθείτε να με κακοχαρακτηρίσετε!

Περνάω πολύ καλά!

Όλες αυτές οι συνθήκες με διατηρούν συνεχώς έτοιμη, γεμάτη πάθος και νεύρο!

Και ναι!

Με γεμίζουν και με έμπνευση για να διατηρώ κι αυτό το κακόμοιρο blog ζωντανό!

Σας έχω 3 αρκετά δύσκολες ερωτήσεις, που προφανώς για να απαντηθούν, θέλουν τις συμβουλές έμπειρων πακετάδων και courier της Θεσσαλονίκης. Το έπαθλο του παρακάτω κουίζ λοιπόν θα είναι τι άλλο από μια δωρεάν ξενάγηση στη νεκρόπολη (με δικιά σας ομπρέλα), κι ένα ξυραφάκι για να κάνετε ότι θέλετε (όχι πάνω μου φυσικά)

Ερώτηση πρώτη

Είστε με παπάκι στο σημείο Ιασωνίδου με Εγνατία, και θέλετε να περάσετε απέναντι και προς τα δεξιά στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Πως θα το κάνετε με την προϋπόθεση πως πρέπει να είστε ΚΑΘ’ ΟΛΑ νόμιμοι/ες;

Ερώτηση δεύτερη

Σε ποια σημεία η Αγίου Δημητρίου γίνεται διπλής κατεύθυνσης;

Ερώτηση τρίτη

Σε ποιες δύο κεντρικές παράλληλους της πόλης εάν τραβήξουμε μια νοητή κάθετη γραμμή που θα τις ενώνει, τυχαίνει να τις ενώνει στον κοινό και για τις δύο αριθμό 111;

Σημείωση: εδώ θα βρείτε ένα χρήσιμο εργαλείο για την έρευνά σας.

καλή έρευνα λοιπόν, και καθώς θα ξεχυθείτε στην πόλη για τις απαντήσεις, παρακαλώ να σέβεστε ο ένας τον άλλο, και τους γύρω σας.

ξεναγός νεκρόπολης

και καθώς διακλαδώνομαι στις διακλαδώσεις της πόλης

και πολλές φορές σιγοτραγουδώ το 7:15 των εντροπία

τέτοιες πορείες ονειρεύομαι

φιλιά

και να με συμπαθάτε!

μούδιασμα

Δύσκολοι καιροί για γράψιμο.

Ναι ναι…

Ξέρω…

Συχνά ξεκινώ έτσι, αλλά είναι δύσκολοι.

Για να γράψεις κάτι ολόδικό σου, πρέπει να είσαι και ψιλοσκατά…

Άλλη μια μέρα που μου έφυγε μέσα απ’ τα χέρια όμως τελειώνει, και έχω πλέον συλλογή από δαύτες.

Είναι ψιλοσκατά φάση…δε λέω…να σου φεύγουν έτσι οι μέρες…

Αλλά εκεί είναι που στεριώνουν μέσα σου τα μικρά όμορφα πραγματάκια.

Που ζυγίζουν τόσο λίγο.

Και σου λεν πως όσο σκατά κι αν πάει η φάση, δεν θα σου είναι βάρος ούτε η παρουσία τους, ούτε η απουσία τους.

Τα μικρούλια τοσοδούλικα πραγματάκια είναι αυτά που τελικά ρίχνονται με τα μούτρα να καθαρίσουν για πάρτη σου.

Ένα γλυκό πρωινό ξύπνημα…

Ένα πρωινό της κακιάς ώρας πλην όμως για το καλημέρα της μέρας σου…

Μια ταινία πριν κοιμηθείς…

Κι όλ’ αυτά με δημιουργική διάθεση πάντα…

είναι ψιλομονόδρομος

για να μην μας παίρνουν από κάτω εντελώς

οι ψιλοσκατά φάσεις…

άντε…

μμμμμ……

νομίζω είναι το πρώτο αισιόδοξο που γράφω…

ρε μπας και το χάνω σιγά σιγά…

Καλησπέρα σας!

Καλησπέρα σας λοιπόν!

Σήμερα θα μιλήσουμε για τον καιρό στην μικρή μας πόλη.

Η μέρα σήμερα, ήταν καταπληκτική.

Μία αύρα ηρεμίας πλημμύριζε τα πνευμόνια όόόόόλων των ανθρώπων που περπατούσαν ανέμελοι στους δρόμους.

Παρ’ όλη την κίνηση και το βουητό των αυτοκινήτων,

Παρ’ όλο το καυσαέριο και την σκατίλα των κάδων (και όχι μόνο)

Τα πράγματα και οι άνθρωποι έδειχναν να απολαμβάνουν μια παράξενη γαλήνη που δεν μπορούσαν πια, παρά να αφήσουν να εκδηλωθεί.

Ήταν όπως εκείνο το τόσο μακρινό στα μυαλά όλων δειλινό, που ο Dick, o Marcos Evangelista Perez Jimenez, και η νυφίτσα, χάζευαν ξεχειλισμένοι από ευτυχία τα νόθα τους να μετράν τις πούτσες τους στο πάρκο. Θυμάμαι πολλά παιδάκια να κάνουν κούνια, τραμπάλα, sky diving, ψαροντούφεκο και να παίζουν μηλάκια με τα παιδιά του πάνω μαχαλά, που φορούσαν κάτι απαίσια ρούχα και έμεναν σε αυτά τα μεγάλα ορθογώνια κουτιά.

Εμένα όμως (όπως πάντα), μου κέντρισε το ενδιαφέρον κάτι άλλο.

Κάτι που δεν κολλούσε με το κατά τα άλλα πανέμορφο κλίμα.

Γιατί έχω σκαλώσει βλέπετε να αναζητώ το «γιατί και που είναι νεκρόπολη» η ρουφιάνα…

Το «γιατί και πως ζουν ανάμεσά μας», το ερευνούν άλλοι για την ώρα.

Και είναι υγεία πιστέψτε με να ξέρεις.

Πως το ψοφίμι αλλού κείτεται.

Αυτό που μου κέντρισε λοιπόν το ενδιαφέρον, ήταν τα σύννεφα.

Τόσο απαρατήρητα!

Τόσο αρμονικά αναρτημένα στον ουράνιο καμβά (μπλιαξ!)!

Φυσικό ήταν να μου προκαλέσουν υποψίες.

Γιατί εγώ ήξερα πως ένα μέσο σύννεφο ζυγίζει

Όσο 80 ελέφαντες.

ΑΦΙΣΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ

Αύγουστος 2010, Προσκυνητές Ροδόπης. Σε κατάσταση σοκ από τους ομαδικούς βιασμούς που υπέστη, εντοπίστηκε 36χρονη γυναίκα από την Βουλγαρία. Η νεαρή γυναίκα δούλευε ως οικιακή βοηθός σε σπίτια στην περιοχή, όταν έπεσε στα χέρια κάποιων που την κρατούσαν έγκλειστη, την κακοποιούσαν συστηματικά και με ξυλοδαρμό την εξανάγκαζαν να εκδίδεται, ενώ της αφαιρούσαν όλα τα χρήματα. Ένα ολόκληρο χωριό, οι Προσκυνητές, γνώριζε τι συνέβαινε αλλά κανείς δεν μιλούσε.

Αύγουστος 2010, εκπομπή στην κρατική τηλεόραση ΕΡΤ. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από την κοπέλα που βγάζει τα βυζιά της έξω και προκαλεί. Τη βία ζητάει η ίδια, θέλει να τη βιάσουν»… «δεν καταλαβαίνω γιατί η Αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο που τη βίασε και δεν πιάνει αυτή την ίδια που τον προκαλεί, αφού η φύση τον σπρώχνει να το κάνει αυτό». Κώστας Τσόκλης, εικαστικός

Στην ελληνική, πατριαρχική, σεξιστική, ρατσιστική κοινωνία ο βιασμός και η υπεράσπισή του δεν αποτελούν ακραία εξαίρεση, «μεμονωμένα περιστατικά » που αφορούν «ορισμένες γυναίκες». Ας τελειώνουμε με τις αυταπάτες. Ο βιασμός συνδέεται με την ευρύτερη θέση των γυναικών μέσα σ έναν εξουσιαστικό, καπιταλιστικό και πατριαρχικό κόσμο. Ο βιασμός, και μάλιστα επί πληρωμή, με τη μορφή καταναγκαστικής πορνείας – δουλεμπορίου (trafficking) αποτελεί καθημερινότητα για εκατομμύρια γυναίκες . Η γυναίκα νοείται ως αντικείμενο, ως σεξουαλικό εμπόρευμα, πάνω στο οποίο ο άντρας φτάνει να έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου. Η σεξουαλικοποιημένη βία αποτελεί την πιο ωμή μέθοδο επιβολής και συντήρησης της ανδρικής κυριαρχίας πάνω σε "υποτιμημένα σώματα", σε "σώματα χωρίς σημασία". Ο βιασμός είναι μια καλλιεργημένη κοινωνικά αντρική φαντασίωση και όχι μια επιθυμία της "γυναίκας θήραμα".

Nα σταματήσουμε το σύγχρονο κανιβαλισμό στα γυναικεία σώματα.

Να σπάσουμε τη σιωπή για τις χιλιάδες γυναίκες που φυλακίζονται, βιάζονται και βασανίζονται δίπλα μας.

Να βάλουμε τέλος στην πατριαρχική αγριότητα.

ΜΩΒ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

It’s high time we left?

Δεν πάει άλλο με αυτό το μάγκωμα!
Αποχαιρέτησα τρεις φίλους σε μια βδομάδα!
Ως εδώ!
Απαγορεύονται οι μετακινήσεις λέμε!
Απαγορευτικό εξόδου από την πόλη τώρα!
Όσοι φύγατε, φύγατε!

Και σε ρωτώ μαρή τρούφα.
Βροχές δεν είχαμε εδώ;
Μετρό δεν θα φτιάξουμε;

Τι άλλο τους βρήκες τους ξενέρωτους;
Μπουγάτσα έχει εκεί;
ΠΑΟΚ;
Καμάρα;
Σελήνη;
Ε;
Έχει;

Άσε που μου χαλάτε και τον ειρμό του blog.
Τι θα μου το κάνετε εδώ μέσα..
Ημερολόγιο αποχαιρετισμών;
Αι σιχτίρ!
Δεν μπορώ να γράψω κάτι της προκοπής μέρες τώρα!






Τα μπαγκάζια μου για φέτος, θα είναι αυτά



Να δούμε στο τέλος ποιος θα μείνει.
Εγώ σίγουρα όχι.
Θα πάω από κίρρωση του ήπατος με τόσους αποχαιρετισμούς και ξύδια μαζεμένα.

Και φτιάχνουν τα μπαγκάζια τους
Χωρίς να ξέρουν πως όλα
δεν θα χωρέσουν

Να φεύγεις

Δευτέρα
Σχολάω απ’ τη δουλειά, τρέχω γρήγορα σπίτι. Ένα γρήγορο καφέ μιας και ότι ώρα και να βάλω ξυπνητήρι τελευταία, είμαι με την ψυχή στο στόμα (…κι όμως είναι τόοοοσο όμορφα...).

Όλα τέλεια!

σκέφτομαι
Έχω παλέψει ήδη με σκυλέλια, όρνιθες και δράκους, και βγήκα ζωντανή.
Η ζωή μου είναι ένα παραμύθι!

Όλα τέλεια!

6:30 η ώρα
ετοιμάζομαι για την πρόβα
με το αγαπημένο μου σχήμα
στο δρόμο
κατεβαίνοντας την Διοικητηρίου οδηγώντας
τον μήνα Σεπτέμβρη
ο ήλιος στήνει οδόφραγμα.
Χαζεύω

Το βράδυ γινόμαστε πολλοί
Τα συντροφάκια μου!
Ανοίγουμε τα συρτάρια,
Και ξεπηδάν πρότζεκτ, μα όχι λεφτά!
Ερε τι έχει να γίνει φέτος!

Όλα τέλεια!

Και σκάει το κράτος…
Πουουουουουου σου ρε…

Ο μίκλο και η δανάη φεύγουν…
Ο μίκλο και η δανάη φεύγουν...
Ο μίκλο και η δανάη φεύγουν!!!!!!!!!

Και δεν πρέπει να κάνω σαν μωρό…
Πρέπει να κάνω σαν μεγάλη…

Μμμμ…όλα τέλεια…

Και είναι Τετάρτη.
Σχόλασα.
Και σκάει η serratia…
Και με κάνει χώμα…

Όλα βαίνουν καλώς

Και τώρα πρέπει να φύγω.
Συνέλευση

Quiz για πολίτες της Θεσσαλονίκης

-Αποτελούν το 5% του πληθυσμού της πόλης αυτή τη στιγμή

-Όλοι μαζί, πληρώνονται περίπου 6.000.000 ευρώ τον μήνα, όσο δηλαδή το φτωχό 20% (αυθαίρετο αλλά πόσο έξω να πέφτω…) των υπόλοιπων κατοίκων

-είναι εδώ για να προστατεύουν μία απειροελάχιστη κλίκα κάποιων που μας κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα

-κάνουν ελέγχους στους δρόμους μας, πουλάνε τσαμπουκά στα καγκούρια (χωρίς αυτά τι θα ήμασταν άραγε;…), παρενοχλούν κοπέλες και άλλα πολλά…

-καίνε απίστευτες ποσότητες βενζίνης που πληρώνεις εσύ φυσικά μαλάκα,

-δημιουργούν τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα μιας και κυκλοφορούν εδώ και μέρες άπειρα οχήματά τους παντού, σε κάθε δρόμο

-είναι οι πιο ακριβά/ ζεστά/ ανθεκτικά ντυμένοι ενώ εσύ από φέτος θα πηγαίνεις στο ραφείο της γειτονιάς σου πιο συχνά από ότι φανταζόσουν ποτέ

-εδώ γράφεις ότι νομίζεις πως ξέχασα

-εδώ γράφεις ότι τη σπάει σε σένα με την συμπεριφορά των εν λόγω θηλαστικών

ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

πάτα το play

Δύσκολο ε;

Ε…έχω απαιτήσεις από εσάς φίλες και φίλοι…

Τι το περάσατε εδώ μέσα

Όλα έτοιμα θα τα βρίσκετε;

Βάλτε το το ρημάδι να δουλέψει…

Any way (γιατί δεν ξέρω πως γράφεται το αιν πάσι παιρυπτόσι)

Την απάντηση θα την δείτε στην πλατεία χανθ, αναρτημένη το Σάββατο

Αν και από τώρα εκεί βρίσκεται… και παντού γενικότερα…

Μουτς…

Σ΄ αυτή την πόλη

Καλησπέρα σας!
Τι μου κάνετε;
Όλα καλά ελπίζω.

Η μέρα για εμέ είναι καλή, οι λογαριασμοί πληρωμένοι, αλλά…
…αλλά έχω τύψεις γαμώτο μου…

Ε αυτό γίνεται πάντα!

Κανονικά δεν πρέπει να έχουμε τίτλους ευρεσιτεχνίας μεταξύ μας…
Αν και οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.

Σ’ αυτούς που πιστεύουν πως πρέπει να αναφέρουμε τις πηγές των καλαμπουριών όποτε τα χρησιμοποιούμε...
...και σε αυτούς που πιστεύουν πως η χρήση τους πρέπει να είναι ελεύθερη.

Όχου!!!
Καλά…πείστηκα…
Μισό λεπτό να πάρω «άδεια»



(μισό λεπτό)



την πήρα!
Το θηρίο το ενήμερο (ε φτιάξε blog επιτέλους!) μου έδωσε την άδεια να ανεβάσω μια αγγελία που κυκλοφόρησε στην πόλη μας, και που κατά έναν παράξενο τρόπο, πάλι σε αυτό έφτασε η πληροφορία πρώτα…
Τι θα γίνει ρε θηρίο…
Όπως και να ‘χει ευχαριστώ…


Στα μέρη μου, ήταν ένας παλιός μεταλλάς. Όταν λέμε παλιός, εννοούμε παλιός.
Είναι ήδη 60τρέχα, και πρέπει να είναι ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε Black Sabbath στα Βαλκάνια, και έχει και φωτογραφία αγκαλιά με τον Όζι προ 30ετίας και βάλε. Μεγάλη ιστορία…αφήστε.

Χωρίς βέβαια να τον αγιοποιώ, μιας και το σινάφι του δεν πάει πίσω στον σεξισμό, θα δανειστώ την αγαπημένη του έκφραση. Αυτός ο τύπος που λέτε, δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει το hip hop. Σε μια συναυλία που είχαμε διοργανώσει το 2002 που λέτε, «έτυχε» να παίζουν πάρα πολλά hip hop συγκροτήματα (σχεδόν όλα δλδ). Σε μια αφισοκόλλησή μας τότε μας πέτυχε και μας ρώτησε τι μουσική παίζουν όλοι αυτοί, και μετά την απάντηση που πήρε, είπε το θρυλικό:

«γαμώ το hip hop γαμώ»

ε...δανείζομαι και παραλλάσσω αυτήν την έκφραση για άλλη μια φορά, για να την πετάξω στα μούτρα των απανταχού γαμιάδων ράπερς…

«γαμώ το hip hop σας γαμώ»

μουνιά

βυζιά

γκάνια

ντρόγκια

clubs

ακριβά και φτιαγμένα αυτοκίνητα

χρυσαφικά και δαχτυλίδια

φαρδιά παντελόνια και στραβά καπέλα

όλοι εσείς οι μάτσο γαμωμανάδες ράπερς

είστε μονάχα τα τσουτσέκια ενός σκατένιου σεξιστικού lifestyle στον κόσμο του θεάματος.

έχετε πρόβλημα.

γι΄ αυτό φάτε τα goodies σας, πάτε στο εμπορικό, ψωνίστε ρουχαλάκια, παπουτσάκια και cd, και άντε στον υπολογιστή σας.

Δεν είναι hip hop αυτό γαμώ…

Οδηγίες απεγκλωβισμού*

Όταν ζορίζουν τα πράγματα

Και καίγονται τα λαμπάκια

Όταν κλείνεσαι στο ασανσέρ

Όταν το τρένο ντελαπάρει

Όταν το μαγαζί παίρνει φωτιά

Σίγουρα τα παίρνεις κρανίο

Αργότερα όμως μπορείς να σκεφτείς βρε παιδάκι μου…

Γιατί κόπηκε το ρεύμα;

Γιατί εκτροχιάστηκε το τρένο;

Γιατί πιάσαμε φωτιά;

Και μετά μπορείς

ή να πανικοβληθείς

ή να τα βάψεις μαύρα

Στην πρώτη φταιν οι άλλοι…

Στην δεύτερη φταις κι εσύ…

*ανάρτηση πάντα σύμφωνη για λόγους ευκολίας με το θεώρημα του

«δύο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα.»

σπάσιμο

Δύο γεγονότα σήμερα

Στις ειδήσεις των οκτώ

Γαργάλισαν το είναι μου

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη αναστήλωσε ένα καμένο χωριό της Ηλίας στην Πελοπόννησο.

Και η Ντόρα μαζί με το λάος στηρίζουν Κακλαμάνη για τις δημοτικές εκλογές.

Μισώ τον λαϊκισμό!

Τον μισώ!

Μα είναι κι αυτό το δύσμοιρο-ευαίσθητο οπτικοακουστικό μου σύστημα…

Και έτσι η σύνδεση αυτών των δύο γεγονότων, δεν μου αφήνει περιθώρια.

είναι κακιά ιδέα για αρχή της σεζόν...δεν λέω...

κακοφτιαγμένη...

και είναι και δημοσιογραφίστικο το στυλ...

μπλιάξ

αλλά δε βαριέσαι...

Αναγνώσατε λοιπόν αυτή την ανάρτηση ως μια παρένθεση αυτού του blog

Η Ντόρα και ο Κακλαμάνης, ήταν οι τελευταίοι που συνέχισαν να λένε πως τις φωτιές τότε τις έβαλαν αυτοί που «καίνε την Αθήνα», υπονοώντας τους αναρχικούς.

Το χωριό τώρα…

Το αναστηλώνουν οι Βαρδινογιάννηδες!

Μμμμμ….

Και την Ιωνία οδό ποιες κατασκευαστικές θα την πάρουν;

Τα βενζινάδικα και τα "rest areas" ποιοι θα τα φτιάξουν;

Ποιοι θα επενδύσουν με την ευλογία της τοπικής κοινωνίας βρε παιδάκι μου!

…ενώ παρακάτω στο αναστηλωμένο χωριουδάκι θα τους έχουν για ευεργέτες…

και πάνω απ’ όλα

πόσοι ήταν οι νεκροί τότες;

Έτσι για να ξέρουμε

Τις θυσίες

Τα γιοφύρια

Και τις Άρτες

Οι αντιφάσεις του επαγγέλματος

Θα μου πείτε τώρα…

Τι σόι ξεναγός είσαι ρε μεγάλε;

Και με τα δίκια σας!

Όλοι οι συνάδελφοι τέτοια εποχή τρέχουν και δεν φτάνουν, κι εγώ τον χαβά μου!

Έχω όμως τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα!

Υπέγραψα ένα συμφωνητικό με μια εταιρία ξενάγησης, που θα καλύψει το κενό που θα αφήσω τις επόμενες μέρες.

Εεεε;;;!!!

Έτσι θα σας άφηνα;

Φυσικά και όχι!

Σας αγαπώ βρε κουτά…

Θα τα πούμε ελπίζω σε αρκετό καιρό από τώρα, μιας και θέλω να αποτοξινωθώ εντελώς από τον υπολογιστή και κυρίως από τον ναρκαλιευτή!

Λοιπόν!

Αντηλιακό, παρέα και φύγαμε!

Αν και η αλήθεια είναι πως μόνο αυτή τη στιγμή που γράφω συνειδητοποιώ πως όντως φεύγω…

φιλιά!